موارد شدید وسواس باعث اختلال در کار روزانه و غیبت از محل کار می شود . چون بیماران علایم خود را مخفی نگه می دارند ، بهتر است در خانواده به این موارد توجه شود و در صورت مشاهده  رفتارهای مکرر و خارج از معمول آنها را جهت درمان به روان پزشک ارجاع دهند . جلوگیری از انجام کارهای تکراری مانند شستن و نظافت زیاد و کنترل فراوان سبب ازدیاد اضطراب مبتلایان وسواس می شود . خانواده این بیماران می توانند نقش موثری جهت ارجاع و درمان آنها ایفا کنند

داروهای موثر و روش های درمانی موثر و مفیدی جهت درمان وسواس در دسترس است . مطابق بررسی ها و تحقیقات انجام شده در زمینه درمان بیماران وسواسی ، بهترین اقدام ، رفتار شناختی – درمانی و دارو درمانی می باشد .

درمان وسواس عملی: بهترین روش غیردارویی،رویارویی ( exposure ) است. این روش شامل :

1- رویارویی ارادی و عمدی با همه موقعیت های اجتنابی قبلی

2 - رویارویی مستقیم با محرک های ترسناک ( از جمله افکار )

3 - جلوگیری از آیین مندی های اجباری و رفتارهای خنثی ساز و از آن جمله رفتارهای ناآشکار (یعنی جلوگیری از پاسخ) .

هدف این روش درمانی ارائه شده ، قراردادن فرد در بالاترین سطح ممکن  رویارویی و در عین حال حذف هر نوع خنثی سازی است . درمان با مشارکت بیمار و با این هدف که بیمار هرچه زودتر در فرآیتند درمان ، مسئولیت برنامه ریزی و ادامه آن را خود بپذیرد ، صورت می گیرد .

استفاده گسترده از تکالیف خانگی ( Task ) باعث می شود که نیل به هدف های درمان زودتر و با کارایی بیشتری انجام پذیرد . در مراحل بعدی درمان ، بیمار ، خود مسئولیت اجرا و برنامه ریزی درمان را بر عهده می گیرد .

درمان وسواس فکری شامل دو روش است

1 ) عادت آموزی : بر این فرضیه استوار است که تمرین های اولیه باید به طور مکرر پیش بینی ناپذیر ، افکاری را در طی دوره لازم برای کاهش اضطراب ، برانگیزانند و در عین حال ، هر نوع اجتناب نهفته و رفتارهای خنثی سازی را متوقف نماید . برای آنکه بتوان افکار را به طور مکرر و به شیوه ای پیش بینی پذیر مطرح کرد ، چند راهبرد وجود دارد :

الف - بازخوانی آگاهانه فکر و فکر را ایجاد کنید ، تا زمانی که نگفته ام نگه دارید و بعد مکث کنید. این کار را چند بار تکرار کنید .

ب - نوشتن فکر به طور مکرر

ج - گوش دادن به یک « نوارلوپ » فکر با صدای خود بیمار . خصوصا ترکیبی از این راهبردها که با نوار لوپ شروع می شود ، میزان اثر بخشی را بیشتر می کند .

2 ) ایجاد وقفه در فکر : درمانگر از بیمار می خواهد که صحنه برانگیزاننده فکر و سوالی را تجسم نماید . در صورت لزوم فکر و سوالی را توضیح دهد ، پس یک دفعه درمانگر  دستور توقف فکر را به صورت بس کن می دهد و بعد از بیمار می پرسد که چه اتفاقی در مورد فکر وسواسی افتاد .