آلبرت الیس در سال 1913 م متولد شد . در سال 1934 درجة لیسانس خود را از سیتی کالج نیویورک و در سال 1943 م فوق لیسانس ، و در سال 1947 ، درجة دکترای خود را از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد . در سال 1943 م ، بطور خصوصی به مشاوره و روان درمانی در زمینة خانوادگی ، ازدواج و امور جنسی اشتغال ورزید . الیس در اوایل کارش ، در مشاورة ازدواج و خانوادگی ، اصولاً بیشتر اوقات ، به شیوه ای آمرانه به ارائه اطلاعات به مراجعانش می پرداخت . الیس با روشها و نظریة روانکاوی توافقی نداشت ، زیرا شیوه های روانکاوی در مقایسه با نظرات خودش چندان فعال و هدایت شده نبودند . بدین ترتیب الیس ، به نظریات یادگیری و تغییر رفتار از طریق اصول یادگیریهای شرطی روی آورد . الیس در سال 1945 میلادی به بعد ، شیوة درمان عقلانی – عاطفی را موثرتر از سایر روشها دانست و همواره سعی کرد از آن در درمان بیماران استفاده نماید.

آیا عشق تنها در داستانها بصورت نابش جلوه گر است؟!

عده ای عشق را از روی علائم آن میخواهند بشناسند؛ گفتند :

• لطافتی ماندگار در روح و رفتار
• اعتقاد عمیق به اینکه تمام خوبیها در معشوق جمع میباشد.
• اطمینان به اینکه احدی تا حال چنین شیفتگی نسبت به مخلوق دیگر را تجربه نکرده است.

تضاد را در عشق ، طرح و معتقدند ، مانند :

• عشق ؛ نشاط و شادمانی در عین عذاب و شکنجه است.
• عشق آزادی است و در عین حال بردگی.
• عشق زهری است و تریاق.
• عشق درد است و درمان
شعراء هم که " بنیاد جهان را بر عشق استوار می بینند! "

یکی نوشت که میخواهد عشق را توصیف کند(؟!) نه بصورت احساسی و ادبی و... مدعی است بر اساس نظریات جامعه شناسی ، بیوشیمی ، روانشناسی به تحلیل عقلانی (؟!) آنهم در نقطه مقابل عقل (؟!!!) در فرهنگ شرقی ، یعنی عشق ، می پردازد!
قصدم از این مقال درج نظریات مربوطه و تحلیل مختصر از آن می باشد.
عدم تمایل دانشمندان تا این اواخر به بررسی قویترین احساس آدمی زاده را منوط به پیچیدگی های سر در گم کننده اسرار عشق در برابر ذهن کاوشگر آدمی دانسته. آنان ( دانشمندان ) احساسات ( پست تری به تعبیر من ) غریزی مانند ترس ، خشم را با سنجش ضربان قلب ( مولوی در قرن هفتم در دومین تمثیل مثنوی به این شیوه – نبض گیری و فهم اسرار درون دخترک کنیزی که معشوقه پادشاه شد – پرداخته است !! ) شدت تنفس، انقباض عضلات ، مجموعه ای از عکس العملهای غیر ارادی ، اندازه گیری کرده و میکنند( امروزه هم مدرنازسیون ابزارآلات بهتری را عرضه داشته است ) اما او مدعی است که عشق اثری مشخص روی وسایل سنجش بجای نگذشته. یاد آورید که ... : هان مپریشی صفای ذلفکم را باد / هان مخراشی به غفلت گونه ام را تیغ / لحظه دیدار نزدیک است...

آیا عشق تنها در داستانها بصورت نابش جلوه گر است؟!

عده ای عشق را از روی علائم آن میخواهند بشناسند؛ گفتند :

• لطافتی ماندگار در روح و رفتار
• اعتقاد عمیق به اینکه تمام خوبیها در معشوق جمع میباشد.
• اطمینان به اینکه احدی تا حال چنین شیفتگی نسبت به مخلوق دیگر را تجربه نکرده است.

تضاد را در عشق ، طرح و معتقدند ، مانند :

• عشق ؛ نشاط و شادمانی در عین عذاب و شکنجه است.
• عشق آزادی است و در عین حال بردگی.
• عشق زهری است و تریاق.
• عشق درد است و درمان
شعراء هم که " بنیاد جهان را بر عشق استوار می بینند! "

یکی نوشت که میخواهد عشق را توصیف کند(؟!) نه بصورت احساسی و ادبی و... مدعی است بر اساس نظریات جامعه شناسی ، بیوشیمی ، روانشناسی به تحلیل عقلانی (؟!) آنهم در نقطه مقابل عقل (؟!!!) در فرهنگ شرقی ، یعنی عشق ، می پردازد!
قصدم از این مقال درج نظریات مربوطه و تحلیل مختصر از آن می باشد.
عدم تمایل دانشمندان تا این اواخر به بررسی قویترین احساس آدمی زاده را منوط به پیچیدگی های سر در گم کننده اسرار عشق در برابر ذهن کاوشگر آدمی دانسته. آنان ( دانشمندان ) احساسات ( پست تری به تعبیر من ) غریزی مانند ترس ، خشم را با سنجش ضربان قلب ( مولوی در قرن هفتم در دومین تمثیل مثنوی به این شیوه – نبض گیری و فهم اسرار درون دخترک کنیزی که معشوقه پادشاه شد – پرداخته است !! ) شدت تنفس، انقباض عضلات ، مجموعه ای از عکس العملهای غیر ارادی ، اندازه گیری کرده و میکنند( امروزه هم مدرنازسیون ابزارآلات بهتری را عرضه داشته است ) اما او مدعی است که عشق اثری مشخص روی وسایل سنجش بجای نگذشته. یاد آورید که ... : هان مپریشی صفای ذلفکم را باد / هان مخراشی به غفلت گونه ام را تیغ / لحظه دیدار نزدیک است...